Meer onderling begrip?

‘Samen muziek maken draagt bij aan de vrede. Dat is de kerngedachte achter vredesinitiatieven waarin musici uit conflictgebieden bijeen worden gebracht om samen te repeteren en concerten te geven. Bijvoorbeeld, jonge Israëli’s en Palestijnen die samen een orkest vormen, of een ensemble met jongeren uit verschillende delen van Irak. De verwachting is dat naar elkaar luisteren om tot een goed resultaat te komen – wat het geval is en moet zijn bij het gezamenlijk uitvoeren van muziek – leidt tot meer onderling begrip. Men zal het perspectief van de ander beter leren zien en elkaar minder als vijand beleven en bejegenen.’

‘Dat is een heel hoopgevende gedachte, maar tot nu toe is er maar weinig wetenschappelijk onderzoek naar de specifieke effecten van zulke vredesinitiatieven.’ De Leidse wetenschappers Gisela Hirschmann (Politieke Wetenschap) en Niels van Doesum (Sociale- en Organisatiepsychologie) brengen hierin verandering met hun onderzoeksproject Playing with the enemy. The impact of collaborative musical performance as arts-based peacebuilding.

"Samen muziek maken draagt bij aan de vrede."

Politicologische en experimenteel-psychologische benadering

‘Zijn er bijvoorbeeld bepaalde condities waaronder de wederzijdse perceptie positief wordt beïnvloed? Dragen de deelnemers dit vervolgens uit, na afloop van het project? En wat is de invloed van de intensiteit en duur van het project op de aard en omvang van de effecten op houding en gedrag?’ Dr. Hirschmann en dr. Van Doesum onderzoeken deze vragen in een innovatief en interdisciplinair project, waarin zij politicologische en experimenteel-psychologische inzichten en benaderingen zulen combineren om tot een evidence-based antwoord te komen.