Het land kent ongeveer 850 talen, waarvan het overgrote deel nauwelijks bestudeerd is. Hierdoor mist de wetenschap een schat aan informatie over menselijke taal en taalvariatie.

“De mensen in het dorp hadden Keke, een dorpsoudste, aangewezen om mij hun taal te leren,” vertelt Renger. “Bijna iedere dag kwam hij rond acht uur bij het huisje waarin ik verbleef- met een marge van drie kwartier want hij bepaalde de tijd aan de hand van de zon. Dan stelde ik hem vragen en maakte opnames van verhalen.”

Voor zijn stage heeft Renger ook alfabetiseringswerk gedaan. Vlakbij het dorp is een school waar bijna alle kinderen naartoe gaan. De voertaal op school is Engels en kinderen leren wel lezen en schrijven, maar niet in hun moedertaal. Gedurende zijn verblijf heeft Renger heeft bijvoorbeeld leesspelletjes gedaan met woorden in het Binumarien. Renger: "Voor veel kinderen en ouders was het een verrassing dat ze ook woorden in hun eigen taal vrij makkelijk kunnen lezen. Het was leuk om zo te oefenen, maar uiteindelijk zal er natuurlijk meer nodig zijn om kinderen vaardig te maken in het lezen en schrijven van Binumarien, zoals gerichte taallessen en leesmateriaal."

Ook op persoonlijk vlak was het een leerzame ervaring. "In het dorp had ik geen telefoonverbinding, stromend water of elektriciteit. Een kwartier bergopwaarts was een punt waar ik op onbewolkte dagen appjes kon sturen; wassen gebeurde in de rivier en ik had een opvouwbaar zonnepaneeltje mee om mijn laptop en opnameapparatuur op te laden. Ik moest erg wennen aan deze andere levensomstandigheden maar na een poosje voelde ik me meer op mijn gemak, en de ervaring die ik ervoor terug heb gekregen is van onschatbare waarde", aldus Renger. 

Inmiddels is hij met al zijn data, en bijzondere ervaringen, terug in Nederland en mag hij zijn bevindingen presenteren op een grote taalconferentie in zijn eigen studentenstad Leiden. 

"Bedankt, Leids Universiteits Fonds! Of zoals ze dat in het Binumarien zeggen: dúfi dúfi." - Renger van Dasselaar

"Ik ben ongelooflijk blij dat ik de kans heb gehad om naar Papoea-Nieuw-Guinea te gaan, omdat ik er persoonlijk veel van heb geleerd en ik hoop met mijn scriptie een goede bijdrage te leveren aan het taalkundig onderzoek naar talen in Papoea-Nieuw-Guinea.