Ha Cara. Allereerst, waarom heb je deze studie uitgekozen en wat zijn je dromen en ambities voor de komende jaren?

‘Ik kom uit Pretoria en kom uit een erg hecht gezin van vier, met een jonger broertje. Ik studeer Rechten. In Zuid-Afrika wordt de opleiding ‘Bcom Law’ genoemd, dat is een mix tussen de meer corporate wereld en het rechtssysteem. De opleiding is tegelijkertijd praktisch en theoretisch, en vrij intens. Ik wilde deze studie doen omdat het net iets meer de financiële kant op buigt en ik de ambitie heb om de corporate kant op te gaan. Maar wat me voornamelijk motiveert is iets te studeren dat mij straks in staat stelt anderen te helpen. Het klinkt misschien cliché, maar ik wil graag impact kunnen maken. Met Rechten leer je daar de tools en de vaardigheden voor.’

Hoe heb je het Mandela Scholarship Fund gevonden en waarom heb je je hiervoor aangemeld?

‘In Zuid-Afrika zit ik bij de Debatclub en een vriendin daar heeft ook een semester in het buitenland gestudeerd via dit fonds. Ik wilde altijd al een uitwisseling doen en Leiden wekte direct mijn interesse. Het is nogal een lang verhaal, maar ik heb drie jaar achter elkaar geprobeerd om me aan te melden voor deze beurs. Na drie jaar proberen kon ik me eindelijk inschrijven voor de beurs en… drie keer is scheepsrecht!

De beurs ontvangen is zo’n voorrecht! Dat ik gewoon een uitwisseling mag meemaken in een ander land, aan de oudste universiteit van Nederland! Het is geweldig. Deze ervaring heeft me echt geleerd dat je moet blijven proberen als je iets heel graag wil. Hoe lang het ook duurt. Ik ben ontzettend dankbaar.’

Hoe ziet je semester in Leiden eruit? Wat voor vakken ga je doen?

‘Ik ga vier vakken volgen: International Tax, Children's Rights, Trade and Finance in a Global Economy en Ancient Egyptian Law. Het is een goede aanvulling op mijn studie in Zuid-Afrika. Vooral International Tax vind ik interessant. Over grote bedrijven als Google en Facebook en hoe ze op internationaal niveau worden belast, daar had ik nooit eerder over nagedacht. De docent die Children’s Rights geeft is ook verbonden aan de Universiteit van Pretoria en zij zal mij volgend jaar begeleiden bij het schrijven van mijn scriptie, dus dat is ook erg leuk!

En verder heeft mijn moeder me altijd meegegeven één vak te kiezen puur voor de lol, dus dat is Ancient Egyptian Law. Ik geniet ervan om op maandag de week te beginnen met basisrecht van het oude Egypte. Hoe gingen ze daar bijvoorbeeld om met huwelijken en scheidingen? Erg interessant. Daarnaast heeft het best wat overeenkomsten met een vak dat ik thuis volg, over de wetten van de inheemse bevolking in Zuid-Afrika.’ 

Wat is je eerste indruk van Leiden en de universiteit?

‘Ik arriveerde hier eind augustus, toen was het nog lekker zonnig. Leiden is ontzettend mooi, zo schoon en relaxed. Het is voor mij absoluut niet normaal om mensen om vier uur ’s middags op een bootje te zien genieten van een glas champagne! Er is echt een goede werk-privébalans hier. Daarnaast is de stad jong en levendig, zelfs voor zo’n historische plek. Ik ben blij dat hier ook een Debatclub is: de Leiden Debating Union. Op 25 november hebben we een wedstrijd in Nijmegen. Verder ben ik gek op sport. De Springboks hebben de wereldbeker rugby gewonnen, en het was zo leuk om de wedstrijden te kijken in een kleine Leidse kroeg met mede-Zuid-Afrikanen.

Ik heb de universiteit van tevoren wel Gegoogled, maar in het echt is het nog veel mooier. Het heeft al mijn verwachtingen overtroffen! Het is zo bijzonder om in het Kamerlingh Onnes Gebouw te zitten en te weten dat Einstein hier les heeft gegeven. De manier van lesgeven is wel wat anders dan ik gewend ben. Thuis doen we per vak een heleboel tentamens, hier heb je maar één examen om je vak af te sluiten. Daar zit je ook vaak met 500 mensen in een college, en hier ben ik soms maar met tien mensen.’

En ten slotte: wat heb je geleerd over jezelf tijdens deze buitenlandervaring? Wat heeft je verrast?

‘Ik kom natuurlijk eigenlijk van een plek die als derdewereldland bekend staat, en ik ben nu zes maanden in een eerstewereldland. Dat is echt volledig anders, en daar moet ik aan wennen. Het is ook verrassend hoe je met dingen omgaat als je compleet op jezelf bent aangewezen. Ik had er wel een beetje over nagedacht, maar in het echt is dat toch anders. Je bent niet meer in je veilige bubbel, er is niemand om je handje vast te houden. Op die manier uit je schulp stappen en zelf keuzes maken... ik voel dat ik snel opgroei. En dat ga ik de rest van mijn leven meenemen.’

Headerfoto: Cara en de Debatclub in Zuid-Afrika